Veerkracht bij kinderen: dit is wat écht helpt (en wat niet)
- Cristiana Franco
- 24 mei
- 4 minuten om te lezen
Er zijn dagen dat mijn kind huilt omdat iets niet lukt. Omdat een vriend(in) iets gemeens zei. Of omdat hij zich overweldigd voelt door school, emoties, of het leven zelf.
Mijn eerste neiging? Oplossen. Verzachten. De pijn wegnemen.
Maar diep vanbinnen weet ik: als ik mijn kind echt wil helpen, dan moet ik niet álles oplossen. Dan moet ik hem begeleiden — op een manier die hem leert: "Ik kan dit aan, ook als het moeilijk is."
Want dat is veerkracht.
Wat is veerkracht — en waarom is het zo belangrijk?
Veerkracht is het vermogen om terug te veren na tegenslag. Om met vertrouwen door moeilijke situaties te gaan. Niet omdat het prettig voelt of je alles onder controle hebt, maar omdat je weet dat je sterk genoeg bent om ermee om te gaan.
Veerkrachtige kinderen kunnen:
beter omgaan met frustraties,
hun emoties reguleren,
problemen oplossen,
en herstellen van teleurstellingen of conflicten.
Maar veerkracht is geen karaktertrek waarmee je geboren wordt. Het is iets wat kinderen leren — en wij als ouders spelen daarin een sleutelrol.
Ik leer mijn kind dat fouten oké zijn
Fouten maken is niet falen. Het is leren. Maar dat besef komt niet vanzelf.
Daarom zeg ik bewust dingen als:
“Je hoeft het niet meteen te kunnen.” “Fouten maken betekent dat je groeit.” “Wat heb je hieruit geleerd?”
Ook mijn eigen fouten benoem ik. Als ik iets vergeet, verkeerd inschat of te snel reageer, zeg ik:
“Dat was niet handig van mij. Ik leer hier ook nog in.”
Zo groeit er ruimte voor mildheid — voor mijn kind én voor mezelf.
Ik geef ruimte aan alle emoties
Veerkracht gaat niet over ‘stoer zijn’ of emoties wegduwen. Het gaat juist over kunnen voelen, verwerken en weer verdergaan.
Als mijn kind boos, verdrietig of bang is, probeer ik niet te sussen met: “Ach, zo erg is het toch niet?”
In plaats daarvan zeg ik:
“Ik zie dat dit je raakt.” “Je mag boos zijn.” “Wil je even huilen of wil je een knuffel?”
Gevoelens mogen er zijn. Ze horen bij het leven. En door dat te laten zien, leert mijn kind zichzelf ook beter begrijpen.
Ik focus op de inspanning, niet op het resultaat
In plaats van te zeggen “Wat ben je slim!” zeg ik liever:
“Wat heb je hard gewerkt.” “Ik zag dat je bleef proberen, ook toen het moeilijk werd.”
Zo help ik mijn kind om trots te zijn op inzet, niet alleen op succes.
Dat vergroot zijn motivatie én zijn doorzettingsvermogen — twee belangrijke bouwstenen van veerkracht.
Ik laat mijn kind eerst zelf proberen
Als iets niet lukt, is het verleidelijk om in te springen. Maar ik hou mezelf tegen en stel vragen als:
“Wat heb je al geprobeerd?” “Wat zou je anders kunnen doen?” “Wil je hulp of wil je het nog even zelf proberen?”
Zo geef ik vertrouwen: "Ik geloof dat jij dit kunt."
En dat vertrouwen? Dat is besmettelijk.
Ik ben het veilige vangnet
Veerkracht ontwikkelt zich niet in isolatie. Het ontstaat juist doordat een kind zich veilig voelt — om te vallen, te huilen, en opnieuw te proberen.
Mijn kind hoeft het niet alleen te doen. Hij weet dat ik hem zie. Dat ik hem opvang. Dat ik naast hem blijf staan, wat er ook gebeurt.
Want dat is misschien wel de diepste kern van veerkracht: weten dat je niet alleen bent.
Ik leer mijn kind perspectief en empathie
Wanneer mijn kind iets zegt over iemand die ‘anders’ is, vraag ik:
“Hoe zou jij je voelen in zijn plaats?”
We praten samen over verhalen van anderen — over cultuur, verdriet, veerkracht, doorzetten.
Zo groeit ook de emotionele veerkracht: het vermogen om zich te verplaatsen in anderen, zich verbonden te voelen, en zichzelf niet als middelpunt van alles te zien.
Ik geef het goede voorbeeld (en vergeef mezelf als dat niet lukt)
Elke dag vraag ik me af:
“Als mijn kind alleen op mij zou afgaan — wat leert hij dan over omgaan met stress, fouten, conflicten of onzekerheid?”
Soms lukt het me. Soms niet. En ook dat laat ik zien: dat ik fouten mag maken, opnieuw mag beginnen, en mezelf met zachtheid mag toespreken.
Veerkracht leer je niet in woorden alleen. Het zit in de manier waarop we leven. In de manier waarop we praten, luisteren, herstellen en doorgaan.
Veerkracht is geen einddoel — het is een proces
Mijn kind hoeft geen superheld te zijn. Hij mag vallen, huilen, twijfelen.
Wat ik hem wil meegeven is dit:
“Wat er ook gebeurt — jij bent sterk genoeg. Niet omdat je alles weet of kunt. Maar omdat je mag leren, mag groeien en altijd mag terugkomen bij mij.”
Dat is de kracht van opvoeden met het hart.
💡 Wil jij je kind helpen sterker in zijn schoenen te staan?
In mijn traject Moeder in Bloei leer je hoe je als ouder veerkracht kunt voeden — bij je kind én bij jezelf. Met concrete tools, liefdevolle begeleiding en ruimte voor jouw verhaal.
De Motivatiekit voor Kinderen
Een praktische en speelse kit om je kind te helpen groeien in:
✨ zelfvertrouwen
✨ veerkracht
✨ motivatie en doorzettingsvermogen
Commenti