Hoe help je je kind om emotioneel intelligent te worden? (En wat is eigenlijk het verschil met sociale vaardigheden?)

Laatst stelde een moeder me deze vraag tijdens een groepssessie:“Mijn dochter is heel sociaal, dus dan heeft ze toch ook een goede emotionele intelligentie?”

Een goede vraag — en eentje die ik vaker hoor. Want sociaal zijn en emotioneel intelligent zijn, lijken op elkaar, maar zijn niet hetzelfde.

🤔 Sociale vaardigheden ≠ Emotionele vaardigheden

Een kind dat sociaal sterk is, kan:

• Makkelijk contact maken

• Goed samen spelen

• Beleefd zijn, meedenken, helpen

  
  

Maar een kind dat emotioneel intelligent is, kan:

• Herkennen wat het voelt

• Snappen waar dat gevoel vandaan komt

• Regelen wat het met dat gevoel doet

• Zich inleven in anderen — ook als ze anders denken of voelen

Met andere woorden: sociale vaardigheden zijn het gedrag aan de buitenkant.Emotionele vaardigheden zijn het bewustzijn aan de binnenkant.

En dat bewustzijn is wat je kind helpt om met stress om te gaan, om in verbinding te blijven (ook als het moeilijk wordt), en om zichzelf écht te leren kennen.

🌱 Waarom is emotionele intelligentie zo belangrijk?

Als moeder weet ik hoe snel de dagen voorbij vliegen. Ontbijt, school, werk, koken, schermtijd, bedtijd… En dan hoop ik maar dat ik ergens in die chaos ruimte heb gemaakt voor een écht gesprek met mijn kind. Niet over huiswerk of sokken — maar over wat er vanbinnen speelt.

Want een kind dat leert omgaan met emoties, groeit op met:

✔️ meer zelfvertrouwen

✔️ betere relaties

✔️ meer veerkracht bij tegenslag

✔️ minder kans op angst, stress of agressief gedrag

En het mooiste is, emotionele intelligentie kun je leren — thuis, elke dag opnieuw.

Image from IONs

🌈 Dit doe ik om mijn kinderen te helpen groeien in EQ

Hier zijn dingen die ik zelf doe, en die ik ouders vaak aanraad:

1. Ik benoem gevoelens — vaak en op een eenvoudige manier

“Je bent boos omdat je plan ineens niet door kon gaan, hè?” “Ik zie dat je je een beetje terugtrekt. Ben je verdrietig of gewoon moe?”

Door gevoelens te helpen herkennen, geef ik mijn kinderen een taal voor hun binnenwereld.

2. Ik deel mijn eigen emoties — zonder drama

“Ik merk dat ik me gespannen voel. Dat heeft niets met jou te maken, hoor.” “Ik ben blij dat we nu samen zijn. Mijn hart voelt warm.”

Door te laten zien dat gevoelens er mogen zijn, leren zij dat ook.

3. Ik keur het gevoel nooit af — alleen het gedrag als het nodig is

“Je mag boos zijn, dat snap ik. Maar je mag niet slaan.”

Dat is het verschil tussen grenzen stellen én empathisch blijven.

4. We gebruiken verhalen, boeken en spelletjes

Samen lezen of een spelletje met gezichtsuitdrukkingen doen is vaak een laagdrempelige manier om over emoties te praten. Zeker bij jongere kinderen werkt dat fantastisch.

5. Ik bied veiligheid

Zonder emotionele veiligheid — dus zonder het gevoel ‘ik mag hier mezelf zijn’ — durven kinderen hun binnenwereld niet te delen. Verbinding komt vóór opvoeding.

🌷 Moeder in Bloei: Jij als voorbeeld

Onze kinderen leren niet van wat we zeggen. Ze leren van wie wij zijn. Daarom richt ik me in mijn programma Moeder in Bloei niet op perfect moederschap, maar op bewustwording.

We hoeven niet alles te kunnen oplossen. Maar we kunnen wél aanwezig zijn.

Met zachtheid. Met aandacht. Met nieuwsgierigheid.

✨ Jouw beurt: wat ervaar jij?

💬 Ik ben benieuwd, hoe ervaar jij dit onderwerp bij jouw kind(eren)? Herken je het verschil tussen sociale en emotionele vaardigheden? Wat lukt goed? Wat voelt nog lastig?

Laat je reactie hieronder achter — ik lees alles met aandacht. Laten we dit onderwerp samen tot bloei brengen 🌷